ارائه یک متدلوژی برای بررسی احتمالاتی عملکرد خطوط در برابر صاعقه با حضور برقگیر

پیشرفت صنعت و گسترش مناطق مسکونی و تجاری تاثیر مستقیمی بر افزایش تقاضای انرژی الکتریکی دارد. به همین دلیل افزایش روزافزون انرژی الکتریکی و گستردگی مصرف کنندگان آن از یک سو و محدودیت در تعداد و محل احداث منابع تولیدی انرژی الکتریکی (نیروگاه ها) از سوی دیگر اهمیت شبکه انتقال به عنوان انتقال دهنده انرژی الکتریکی از محل تولید به محل مصرف را بیش از پیش نشان می دهد. به دلیل گستردگی شبکه انتقال، خطوط انتقال همواره در معرض اثرات مخرب جوی و محیطی قرار دارند. که این عوامل می توانند باعث آسیب به خطوط انتقال و اختلال در پیوستگی سرویس دهی به مصرف کنندگان شود. یکی از عواملی که همیشه مورد توجه طراحان و بهره برداران خطوط انتقال بوده؛ اضافه ولتاژهای ناشی از برخورد صاعقه به خطوط انتقال است. صاعقه قابلیت تهدید خطوط انتقال در هر زمان و مکانی را دارا بوده و می تواند به صورت لحظهای اضافه ولتاژهای بسیار بزرگی را در خطوط انتقال ایجاد کند. که اگر خطوط انتقال در مقابل این اضافه ولتاژها حفاظت نشده باشند، تحمل صدمات ناخواسته و پیش بینی نشده دور از انتظار نیست. در این رساله علاوه بر بررسی اثر نامطلوبی که آلودگی های محیطی بر عملکرد خطوط انتقال در مقابل صاعقه گذاشته و باعث تقلیل کارایی مورد انتظار خطوط انتقال می شوند، به بررسی عملکرد خطوط انتقال در مقابل صاعقه با حضور برقگیر پرداخته شده است. همچنین یک روش تحلیلی جدید برای بررسی عملکرد خطوط انتقال در مقابل صاعقه بر پایه روش مونتکارلو ارائه شده است. در این روش علاوه بر پارامترهای حفاظتی مرسوم مقاومت پای دکل و استقامت عایقی زنجیره مقره، اثر حضور برقگیر نیز به عنوان فاکتور حفاظتی سوم در روابط و محاسبات لحاظ شده است. استفاده از این روش امکان انتخاب بهینه مقدار مقاومت پای دکل، استقامت عایقی زنجیره مقره و ولتاژ نامی برقگیر (در صورت لزوم) برای رسیدن به تعداد مشخص قطعی در مرحله طراحی را فراهم می کند.